پروانه ز عشق شمع دایم اسوسه، دی بلال

زنجیره عشقه که نیلس بگُروسه، دی بلال

مهِ چارده ار تَری بِنیَر چه ماتم، دی یلال

ز خجالت هر شُوی هی ری وِلاتَر، دی بلال

بلال بلالُم، دی بلال، بــِهلُم بـــِنالُم، دی بلال

چَویله کِرِه کمر باد آوشِنیدِس، دی بلال

دله کُر کاردینِ تر، غم انجــِنیدس، دی بلال

پروانه از عشق شمع مدام می‌سوزد

زنجیره عشق است که مانع گریختن او می‌شود

ماه شب چهارده اگر می‌توانی غم و ماتم ما را نظاره‌گر باش

از خجالت هر شب پایین‌تر می‌روی و کوچک‌تر می‌شوی

بلال، بگذار ناله‌ی خود را ادامه دهم

چویلی(نوعی گیاه) که بر کمر کوه میباشد را باد پریشان کرده و عطرش در فضا پراکنده است

دل این پسر مانند کاردین(نوعی گیاه)، تر و تازه بود، غم آن‌را تکه تکه کرد