سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دلت را با اندرز زنده ساز [امام علی علیه السلام ـ در نامه اش به پسرش امام حسن علیه السلام ـ]
 
چهارشنبه 87 تیر 12 , ساعت 11:39 صبح

پروانه ز عشق شمع دایم اسوسه، دی بلال

زنجیره عشقه که نیلس بگُروسه، دی بلال

مهِ چارده ار تَری بِنیَر چه ماتم، دی یلال

ز خجالت هر شُوی هی ری وِلاتَر، دی بلال

بلال بلالُم، دی بلال، بــِهلُم بـــِنالُم، دی بلال

چَویله کِرِه کمر باد آوشِنیدِس، دی بلال

دله کُر کاردینِ تر، غم انجــِنیدس، دی بلال

                                                              ترجمه:

پروانه از عشق شمع مدام می‌سوزد

زنجیره عشق است که مانع گریختن او می‌شود

ماه شب چهارده اگر می‌توانی غم و ماتم ما را نظاره‌گر باش

از خجالت هر شب پایین‌تر می‌روی و کوچک‌تر می‌شوی

بلال، بگذار ناله‌ی خود را ادامه دهم

چویلی(نوعی گیاه) که بر کمر کوه میباشد را باد پریشان کرده و عطرش در فضا پراکنده است

دل این پسر مانند کاردین(نوعی گیاه)، تر و تازه بود، غم آن‌را تکه تکه کرد

                    


چهارشنبه 87 تیر 12 , ساعت 11:34 صبح

دلم همواز زنو شال و قوا کرد

دُوارته رهسه ز ره مو جدا کِرد

ندونوم سیچه ای دیلق گِرِدِه

دوتاییمونه وا یَک مفتِلا کِرد

به‌جونم هم زنو تش ونده ای دل

نه وام ایگو نه وام ایخنده ای دل

ز دستس نم پنه وا کی بیاروم

وُلا دی هونومه ورکنده ای دل

تو گیره زوونیام بیدی دل ای دل

سی هر کاری وابام بیدی دل ای دل

وُلا دی لیوه وابیدُم زِ دستت

تو خو هرجا نَهام بیدی دل ای دل

وُلا دی لیوه وابیدم ز دستت

تو خو هرجا نَهام بیدی دل ای دل

نَدونُم سیچه هَمقُو بی‌قرارُم

ز کارُوم دی خُومم سر نی دِرارُم

به روز اَفتَونِه اِپاهُم تا به‌دَره

به‌شَو آستاره‌هانه ایشُماروم

مونوم واستی دیندا دل بِدَونُم

ای‌ترسُم بعده زی دی وِل بِدَونُم

آی دِلُم جا نیگره اندی دونُم

وای که خیلی تحله بی‌حاصل بِدَونُم

                                                               

 


چهارشنبه 87 تیر 12 , ساعت 11:31 صبح

مو هنیزه مندیرم
مَر ایبو بی تو مندِن

تی به رَهِت ایمَهنُم
چینکه سخته دل کِندن

شَوقِ دیدارت هر دم
تَش اِنه مِنه جونُم

سی تو چینو ایسوسُم
سی تو چینو ایخونُم

بهارُم زرده، ز جون سیرُم
خُوت ایدونی بی تو دلگیرُم

مَندُمه خُومه تک، داغ دیری ز یَک
کِرده دی پیرُم

تا تش اینی به جونُم
سی تو چینو ایخونُم

                                                                            ترجمه:

مو هنیزه مندیرم
مَر ایبو بی تو مندِن

تی به رَهِت ایمَهنُم
چینکه سخته دل کِندن

شَوقِ دیدارت هر دم
تَش اِنه مِنه جونُم

سی تو چینو ایسوسُم
سی تو چینو ایخونُم

بهارُم زرده، ز جون سیرُم
خُوت ایدونی بی تو دلگیرُم

مَندُمه خُومه تک، داغ دیری ز یَک
کِرده دی پیرُم

تا تش اینی به جونُم
سی تو چینو ایخونُم


چهارشنبه 87 تیر 12 , ساعت 11:28 صبح

بیَو که وابا یک یه عهدی بُوندیم

حالا که مونو تو چی خین یَکیم بیاو

نَوا بنشینیم? مو که اوریستُم

حالا که مونو تو سِتینه یکیم گوو
ستینم یکیم گوو

تو وا که چی افتو دی خوت بدرایی

که شو نورسته دوارته به شُوخی

ستینه دلُم نه? ستینه وجودم

بشون که نزهنیم همه زنو یه دَو دی
همه زنو یه دَو دی

ترجمه:

بیا که با هم عهدی ببندیم

بیا حالا که من و تو چو خون یکدیگریم

نباید بنشینیم? من که برخواهم خواست

حالا که من و تو ستون یکدیگریم برادر
ستون یکدیگریم برادر

تو باید همچون آفتاب خودنمایی کنی

که شب برای شبیخون بلند نشود

ستون دلم نه? ستون وجودم

حرکت کن که دوباره همه‌گی درمانده نشویم
همه از نو یک بار دیگر [حرکت کنیم]…


چهارشنبه 87 تیر 12 , ساعت 11:26 صبح

داکُم هی… داکُم….

چی کُنار لُوه ره… عزیزم
پَر وَش نَمَنده

آ…ی یه گلی منه مالمون رده غریوی
هی دل هی دل هی دل… آ…ی عزیزم…

هرکمون نازک‌دلیم سیس بگریویم
ای ووی به دلم… ووی به دلم…

عزیزم هی داده بیداد…

یعنی:

مادر… اه مادر (لفظ درمانده‌گی(

عزیزم مثل درخت کُنار لب راه

(کُنار لب جاده به‌دلیل اینکه هر رهگذری سنگی بهش

 می‌زنه یا با چوب به جونش می‌افته در اکثر مواقع برگ‌هاش

 ریخته و میوه‌هاش به تاراج رفته!)


برگی برایش باقی نمانده

گلی از دیارمان به غربت رفته‌ست
ای دل.. ای دل… ای دل

هر کداممان که نازک‌دلیم برایش اشک بریزیم
وای بر این دل… وای بر این
دل

عزیزم… ای داد بیداد


   1   2      >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ